Czy terapia par działa, gdy tylko jedna strona chce pracować nad związkiem?

Terapia par to jedno z narzędzi, które wiele osób wybiera, gdy ich związek przechodzi przez trudności. Często jednak pojawia się sytuacja, w której jedno z partnerów wydaje się bardziej zaangażowane w chęć naprawienia relacji niż drugie. Rodzi się pytanie: czy terapia par może być skuteczna, jeśli tylko jedna strona chce pracować nad związkiem? Odpowiedź nie jest jednoznaczna, ponieważ skuteczność terapii zależy od wielu czynników, takich jak motywacja, gotowość do zmiany i dynamika samego związku.

1. Motywacje jednej strony

Kiedy jedna osoba decyduje się na terapię, a druga jest sceptyczna lub niechętna, kluczowe jest zrozumienie, dlaczego tak się dzieje. Może się zdarzyć, że osoba bardziej zaangażowana widzi w terapii ostatnią szansę na uratowanie związku. Z kolei druga strona może odczuwać lęk przed konfrontacją z problemami, nie wierzyć w skuteczność terapii lub być emocjonalnie wycofana.

W takich przypadkach istotne jest, aby terapeuta pomógł zrozumieć obawy obu stron. Nawet jeśli jedno z partnerów jest mniej chętne do współpracy, jego obecność na sesjach może przynieść pozytywne efekty. Często osoby początkowo sceptyczne zaczynają dostrzegać wartość terapii po kilku spotkaniach, co otwiera drogę do głębszej pracy.

2. Rola terapeuty w jednostronnym zaangażowaniu

Dobry terapeuta par potrafi pracować z nierównym zaangażowaniem. W takich sytuacjach celem początkowym może być stworzenie przestrzeni do dialogu i zbudowanie poczucia bezpieczeństwa dla obu stron. Terapeuta może pomóc mniej zaangażowanemu partnerowi zrozumieć, dlaczego druga osoba tak bardzo pragnie ratować związek, jednocześnie nie narzucając zmian.

Często kluczowym elementem jest uświadomienie partnerom, że terapia nie polega na „obwinianiu” jednej osoby za problemy w związku, lecz na wspólnym poszukiwaniu rozwiązań. To może pomóc w obniżeniu napięcia i zwiększyć gotowość do współpracy.

3. Scenariusze, w których jedna osoba jest bardziej zaangażowana

a) Partner emocjonalnie wycofany

W wielu przypadkach jedno z partnerów może być emocjonalnie wycofane. To może wynikać z różnych przyczyn, takich jak przeżyte traumy, zmęczenie konfliktem lub brak nadziei na poprawę. Nawet jeśli osoba ta nie chce aktywnie uczestniczyć w terapii, sama obecność i słuchanie może otworzyć drogę do refleksji.

b) Partner, który nie wierzy w terapię

Niektóre osoby nie wierzą, że terapia może przynieść jakiekolwiek korzyści. Mogą uważać, że problemy w związku są „nienaprawialne” albo że zmiana musi nastąpić naturalnie, a nie pod wpływem zewnętrznych interwencji. W takich sytuacjach terapeuta może skupić się na budowaniu zaufania do procesu terapeutycznego i pokazaniu, że zmiana jest możliwa.

c) Partner, który nie widzi problemu

Zdarza się, że jedna osoba nie dostrzega problemów, które zauważa druga. Może to wynikać z różnych perspektyw, priorytetów lub braku komunikacji. Terapia może pomóc w uświadomieniu, jakie kwestie są istotne dla obu stron, i w zrozumieniu wzajemnych potrzeb.

4. Alternatywne podejście: terapia indywidualna

Jeśli jedno z partnerów stanowczo odmawia uczestnictwa w terapii par, osoba zaangażowana może zdecydować się na terapię indywidualną. Taka forma pracy może pomóc jednostce zrozumieć swoje potrzeby, granice i emocje. Często zmiana w jednej osobie wpływa na dynamikę całego związku, co może skłonić drugiego partnera do refleksji nad własnym zachowaniem.

5. Czy terapia może odnieść sukces?

Choć terapia par jest najbardziej skuteczna, gdy obie strony są zaangażowane, istnieją przypadki, w których zmiana jednej osoby może wpłynąć pozytywnie na związek. Kluczowe jest, aby osoba zaangażowana nie brała na siebie całej odpowiedzialności za poprawę relacji. Ważne jest także, aby jasno określić, jakie są jej granice i co jest dla niej akceptowalne w związku.

Jeśli mniej zaangażowany partner dostrzeże, że druga strona poważnie podchodzi do terapii i wprowadza zmiany, może to zmotywować go do większego wysiłku. Z drugiej strony, jeśli brak zaangażowania wynika z głębszych problemów, takich jak brak uczucia lub chęci kontynuowania relacji, terapia może pomóc w podjęciu decyzji o zakończeniu związku.

6. Podsumowanie

Terapia par, nawet gdy tylko jedna strona jest zaangażowana, może przynieść korzyści, choć jej efektywność zależy od specyfiki problemów i motywacji obu osób. Kluczem jest otwarta komunikacja, gotowość do zmiany i wsparcie terapeuty w budowaniu mostów między partnerami. Nawet jeśli końcowy wynik nie zawsze oznacza utrzymanie związku, proces terapii może przynieść większe zrozumienie siebie i swoich potrzeb, co jest wartością samą w sobie.